… and most of his travels were based on stories he heard from other travellers, manuscripts he read and a vivid imagination.

But the Silk Road was very real – an ancient superhighway between Xian, the imperial capital of China and Central Asia all the way to Persia and Eastern Mediterranean. The most important land route that ever existed, carrying across it commerce,  people, ideas and religions, including – Buddhism, nestorian Christianity and Islam..  A highway that, from 600BC until the 16th century, when the Portuguese discovered sea route, was the only link between  China and the  world to the West, A truly multicultural road that camel caravans would traverse, passing  through modern day central Asian republics  and the western fringes of China, through the Himalayas, the Taklamakan or Gobi desert, on whose fringes lived nomadic Mongols, Han Chinese, Uygurs, Tibetans. Tatars, Hui, Altan tribes  and Persians – all at the borders  of the mighty Chinese empire. Camels, deserts, snow-capped peaks, ancient towns, some of the greatest artistic masterpieces of human kind and more than 20 different people are part of this road. Still an area of unrest – in 2009 demonstrations by  ethnic Uygurs and of course,  Tibet .

We will be following this route by train and bus, starting from Xian, all the way to Kashgar, and maybe up to Kyrgystan.

The Silk Road – crossing overland China by train  / Ο δρόμος του μεταξιού – διασχίζοντας με τραίνο την Κίνα

If the Han Chinese were the Asian version of Romans (albeit Romans ruling for millennia rather than centuries), building an empire by creating a strong centralized state and army as well as  an enlightened government unifying the population through a common currency, measurements, huge public works then these people were always the “barbarians at the gate” –buffer people between the heart of the empire and the enemies outside.

Ο δρόμος του μεταξιού από το  Xian περνάει μέσα  από την επαρχία του Gansu – τον Hexi corridor, το διάδρομο από τον οποίο περνούσαν τα αγαθά από την Κίνα στην Κεντρική Ασία, οροθετημένος από  τα βουνά  Qilian Shan δυτικα και Mazong ανατολικά.  Ο δρόμος αυτός ήταν ο μοναδικός διάδρομος ανάμεσα την Κίνα και την Δύση για χιλιάδες χρόνια, και οι  φυλές που ζούνε εκεί είναι το αποτέλεσμα μείξης αιώνων, ανάμεσα σε εμπόρους από την Δύση, νομάδες από τον βορά και «ντόπιους»  από την Ανατολή…

Απο το  Xi’an νυχτερινό τρένο για   Xi’ning

Απο Xi’ning λεωφορείο για Tongren –

Από Tongren  με λεωφορείο για  Xiahe

Από το Tongren στο Xiahe  7:25 πμ  – πέντε λεπτά πριν ξεκινήσουμε ,και έχουμε ήδη τις βαλίτσες στο λεωφορείο Ο οδηγός όμως έχει άλλη γνώμη –  και μας επιστρέφει τα χρήματα. Αρνιόμαστε να πάρουμε πίσω τα 50 yen  και επαναλαμβάνουμε “Xiahe! Xiahe” δείχνοντας τα εισιτήρια. Δείχνουμε τα διαβατήρια – φωνάζουμε όλοι παράλληλα αλλά τελικά ανεβαίνουμε στο λεωφορείο.. Φθάνοντας στο Xiahe καταλαβαίνουμε οτι κάτι είναι παράξενο – στο Labrang monastery – ίσως το πιο σημαντικό θιβετιανό μοναστήρια – ορόσημα στην Κίνα δεν υπάρχουν καθόλου Δυτικοί. Περνούμε όλη την μέρα γυρνώντας χωρίς να συναντήσουμε ούτε έναν τουρίστα– μάλλον κάτι έχει γίνει λάθος – δεν έπρεπε να είμαστε εδώ – αλλά είναι τώρα πολύ αργά για να φύγουμε! Οι εντάσεις που είχαν υπάρξει σχετικά πρόσφατα – τα πόστερ στο σταθμό του λεωφορείου – η περιοχή είναι κλειστή για Δυτικούς τουρίστες…

Περπατώντας στους δρόμους του Xiahe – αναγνωρίζεις τις μειονότητες που απαρτίζουν την επαρχία του Gansu – τον διάδρομο Hexi:  Κινέζοι Χαν, κινέζοι μουσουλμάνοι Hui, βουδιστές Θιβετιανοί,  Dongiang που ήρθαν από την Κεντρική Ασία και μιλούν μια αλταική γλώσσα, Baoan μουσουλμάνοι από την έσω Μογγολία και  Uygur μουσουλμάνοι που έρχονται από το Τουρκμενιστάν και μιλούν τουρκικά…

Xiahe – Lanzhou με λεωφορείο

–  Σεληνιακό τοπίο,  γυμνά βουνά, χωρίς καθόλου βλάστηση παρεκτός μικρούς θάμνους εδώ και εκεί βαθιές χαράδρες με  χιόνι καθώς ανεβαίνουμε από τα 1900 στο 2930 μέτρα υψόμετρο. Πρόβατα και yak στις πλαγιές και στο δρόμο, πολύχρωμες ιερές βουδιστικές κορδέλες,  παντού, χωριά φτιαγμένα από λάσπη. Κάπου-κάπου ένας μοναχικός μοτοσυκλετιστής με το στόμα καλυμμένο – τα πρόσωπα αλλάζουν, οι επιγραφές δεν είναι πιο σε κινεζικά, αλλά σε θιβετιανή γραφή.  Δίπλα μου ένα τυφλό παιδί – είναι δεν είναι 20 χρονών – παίζει ένα μικρο έγχορδο με ένα δράκο ζωγραφισμένο πάνω– άλλοτε αυτοσχεδιάζει και άλλοτε συνοδεύει τα τραγούδια που έχει στο κινητό του..

Random observations…

Observation 1: Everyone in China smokes. Obsessively, continuously, on the street, behind the work desk, in cafes, restaurants, in buses and trains, ignoring the «no smoking» signs, when these exist  Their famous discipline and obedience to the law seems to end when their addiction starts – and indeed. It appears that the state has taken this into account and treats them with tolerance. At first it seems unexplainable – then I remember the opium wars  – the war that England waged on China to ensure the free flow of opium it provided to Chinese. At the time up to 10% of Chinese were addicted to opium. Maybe there is,  after all, a bright future for tobacco companies – go east?!

Observation 2: Almost one in five people in China wears mouth masks. For the dust? For bacteria? It is almost like a fashion accessory – they come in different colors and fabrics, with patterns or plain – like an upside – down headscarf…Is it an deep rooted belief to avoid contamination and bugs – would seem rather sensible, in a land of 1.2 billion – the ideal breeding ground for epidemics…Or is it just the dust?

Observation 3: Parents meet every Sunday in Shanghai park to put up advertising papers with photos for their bachelor sons and daughters – complete with age, height, education, salary and photos.  Other parents  hang around looking at the description, copying telephone numbers and discussing, girls giggling…

Observation 4: The basic salary in China  is not so low anymore – at around 2000-3000 yen – with the euro at 7.7 yen this corresponds to  389 euros – only marginally lower than the current minimum salary in Greece (450 euros). You can hire a day laborer for about 200 yen – about 26 euros.

Observation 5: Πρώτη φορά σε όλα τα ταξίδια που έχω κάνει (σε χώρες σαν την Μπούρμα, το Μάλι, τη Μαδαγασκάρη, το Βανουάτου) που οι δυτικοί τουρίστες ήταν τόσο λίγοι – και τόσο μακρυά ο ένας από τον άλλο.  Σε άλλη χώρα και σε πόλεις σαν το Κάλι στην Κολομβία η απουσία τους θα ήταν συνώνυμη με κίνδυνο – εδώ όχι. Η Κίνα είναι από τις πιο ασφαλείς χώρες που έχω ταξιδέψει.  Ειναι μια σημαντική μορφη ελευθερίας, η ελευθερία από τον φόβο – όπως υποψιάζεσαι ότι έχουν άλλες ελευθερίες θυσιαστεί για αυτή.

Observation 6.  Σε μερικές χώρες οι ντόπιοι συχνά ταλαντεύονται ανάμεσα σε γλοιώδη δουλοπρέπεια και ξενοφοβική  επιθετική έπαρση (συχνά ταυτόχρονα) απέναντι στους ξένους. Στην Κίνα δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο – πολλές φορές αισθάνεσαι ένα ήπιο, ευγενικό και ελαφρά απόμακρο ενδιαφέρον, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Είναι σαν να μην έχουν να αποδείξουν πιά τίποτα, να μην έχουν πλέον ανοιχτούς λογαριασμούς με την Δύση. Δεν αισθάνονται πλέον κατώτεροι  ούτε αδικημένοι, σαν να έχουν ξεγράψει (συγχωρήσει?) τις αδικίες του παρελθόντος και την αποικιοκρατία – σαν να νιώθουν ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η επιτυχία…

Observation 7. Ανατολικά από το Xian τα παιδία και τα βρεφη κυκλοφορούν με τρυπες στα παντελόνια ή τα φορέματα τους – μια μπροστα και μια πίσω – αντί για πάνες…

In the west we pride ourselves in our individualism – the importance of the one, and enjoy pointing out the inherent inhumanity of societies such as China, which are  based on a collective sense of self.

But what if we have been hardwired to perform most activities within a group? What is closest to human nature? Exercising alone in your house or in groups? Dancing alone? With a partner? Or in groups of hundreds? It can sound kitsch and somehow pathetic – but is it?

Seeing the grandfathers and grandmothers practicing tai chi in groups in Fujin Square in Shanghai, seeing the people exercising in the open in early morning Beijing can shake your certainties…..

Everywhere development – The country which was a giant construction site.

And what if Slavoj Zizek was right?

There are no quiet villages with old people sitting peacefuly by the road, watching people pass by…Everywhere, new damns are being built, new highrises elevated,, roads are expanded…There is no peace to be found in China

 

798 Art Street, Beijing

And what if Slavoj Sizek was right – authoritarian, state capitalism is proving to be the most effective version of capitalism? (it certainly appears to be the case in the last 20 years?) It would mark a big ironic twist to those that proclaim the link between market and parliamentary democracy . But parliamentary democracy is probably an euphemism – essentially (as is increasingly recognized in Greece from all countries) it is Market capitalism Unlimited (its the economy stupid!).Maybe after all the choice is not between authoritarian governments and democratic governments, but between strong states and puppet states.

Migrant workers in China

 

Early morning train Station, Xii’An

Migrant workers: Almost 300 million migrant workers exist in China, moving by bus, by trains to built the new China. They live in hastily made up tents next to construction sites, the die (as they did recently in Tibet) building them. You can recognize them by the bags they carry with all their possessions on the backs. They earn often less than the basic salary.

Σανγκάη – Xian με τραίνο

Από την Σαγκάη νυχτερινό τρένο για Xi’an – αρχαία πρωτεύουσα του Μέσου  Βασίλειου. Ο στρατός από τερακότα του αυτοκράτορα Qin  – 200 πχ. – αυτός  που ενοποίησε την Κίνα, φτιάχνοντας ταυτόχρονα ένα από τα πιο προηγμένα κράτη στον κόσμο..

Αθήνα – Μόσχα – Πεκίνο – Αεροδρόμιο (Ξανά) – Airport Beijing: People dressed formally but somehow gruff and old fashioned. Things run on time, people seem polite and quietly efficient. “Welcome to China” The empire that lasted for thousands of years, a language spoken uninterrupted for almostfour millenia 4000 years, a population larger than Europe and the US combined, the greatest civilization on earth, at least from 200 to 1600 AC, one that discovered the compass, the printing machine, paper currency, gunpowder (but not dynamite, as rightly corrected!). A country with an authoritarian government, a country that managed to drag 1 billion people out of poverty during the last decade: provide them with clothes, food, electricity, health care and create a huge middle class that goes on holidays (the biggest creators of international tourist income for 2012 ) and one of the most vibrant modern art scenes…
(While at the same time in Greece – and in a big part of Europe- poverty is rising, new diseases are appearing, and the middle class is disappearing.…) A country of contradictions and inequalities … As I travel I am reading the gripping account of one big family in the whole 20th century – Big Breasts, Wide Hips by Mo Yan – Nobel prize in literature 2012 – for someone “who with hallucinatory realism merges folk tales, history and the contemporary” – the Chinese Gabriel Garcia Marquez.

Περπατώντας στα ανάκτορα της απαγορευμένης πόλης – «αυτή είναι η ειδική πύλη από όπου έβγαιναν οι επιτυχόντες στις εξετάσεις για την δημοσία διοίκηση, και αυτός ο χώρος όπου τους υποδεχόταν ο αυτοκράτορας». Από το 200 πχ εώς το 1911 μ Χ, οι θέσεις σε όλα τα ανώτατα αξιώματα ήταν προσβάσιμες μετά από κεντρικές εξετάσεις- (αν , και όπως σε όλες σχεδόν τις εξετάσεις τα μέλη των πιο μορφωμένων οικογενειών είχαν de facto unfair advantage). Η λογική τους – όχι μόνο η πιο αξιοκρατική στελέχωση της διοίκησης, αλλά και η μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ανάμεσα στους πολίτες / υπηκοους με το κράτος…(Κάτι σαν τον ΑΣΕΠ – αλλά 2000 και χρόνια πριν)

Πεκίνο – Σαγκάη με τον νέο γρήγορο τρένο – το ταχύμετρο κολλημένο στα 308 χλμ/ώρα. Σε τέσσερις ώρες και σαράντα λεπτά είμαστε στην Σαγκάη..
Oι παλιές αποικιακές συνοικίες (French Concession) , οι έπαυλεις που τώρα μοιράζονται 4-5 οικογένειες…

το σπίτι του Zhou En Lai, η προκυμαία με το αρχαίο και το νέο πρόσωπο της πόλης..